در بـسـته بود اما، در را کریم وا کرد            از بس گدا بر این در، هر شب خدا خدا کرد

با یاکریم و یارب، حاجت گرفت سائل            از بس نشست اینجا، از بسکه پا به پا کرد

مولا به عبد رو داد، تا بنده رو نگـیرد            بنـده فـقـط جـفا و، مولا فـقـط وفـا کرد

دست مرا گرفت و، با خود به خانه‌اش بُرد            او این غریبه را هم، با خویش آشنا کرد

رو راست باشم اصلاً، خیلی به ما بها داد            بی‌قـیمتیم و ما را، با اشک پُر بها کرد

از او مـدام دعـوت، از ما نشد اجـابت            بی‌اعـتـنا شـدیم و، او بـاز اعـتـنا کـرد

با او وفـا نکـردیم، او را صدا نکـردیم            با این وجود ما را، راهی به کربلا کرد

ما را به هـیأت آورد، بین رعیت آورد            ارباب دید ما را، در را دوباره وا کرد